"Pochyl się trzcino, aż przejdzie fala" - to stare mafijne powiedzenie obrazuje odwieczną taktykę tej organizacji - przycupnąć, odczekać, zmienić sposoby działania i wrócić ze zdwojoną siłą. Fenomen mafii trwa nieprzerwanie od kilkudziesięciu lat, nadal fascynuje do tego stopnia, że każdy rodzaj przestępczości zorganizowanej zwykło określać się jej mianem. Popularności tej organizacji w sposób szczególny przysłużył się Mario Puzo, pisząc swoją bestsellerową powieść "Ojciec chrzestny", która ukazała się drukiem w 1969 r., a już trzy lata później ukończono ekranizację pierwszej części trylogii. Mogłoby się wydawać, że lata świetności mafii włoskiej dawno minęły wraz z końcem prohibicji, jednak najnowsze wiadomości z kolebki tej organizacji, mówiące, że wpływy mafii mogą sięgać 7 proc. PKB Włoch, świadczą iż nic bardziej mylnego. Mafia wciąż działa i ma się dobrze. Co stoi u podstaw jej niesłabnącej siły? Sycylia matką mafii Centrum świata mafijnego w tradycyjnym ujęciu jest Sycylia. To tutaj na biednej włoskiej prowincji powstały pierwsze zorganizowane grupy przestępcze, by następnie rozprzestrzenić się i być wzorem do tworzenia innych, podobnych na całym świecie. Ta największa wyspa Morza Śródziemnego, górzysta i spieczona słońcem, od wieków nękana była przez napady zbójeckie i obce wojska. W IX wieku okupowana była przez Arabów, w XI przeżywała najazdy Normanów, kolejne stulecia to pasmo nieustannych wojen i przechodzenia Sycylii z rąk do rąk władców europejskich. Miejscowa ludność, aby uniknąć agresji każdych następnych najeźdźców szukała schronienia w górach. Wtedy to stworzona została organizacja, która miała na celu ochronić i zjednoczyć Sycylijczyków jak rodzinę, opierając się na wspólnej tradycji i pochodzeniu. Językoznawcy dopatrują się korzeni słowa mafia w arabskich słowach "mu'afah" - bezpieczeństwo oraz "marfa" - kryjówka. Być może nazwa sięga czasów powstania z 1282 r. zwanego Sycylijskimi Nieszporami, kiedy to ludność wzywana do powstania wołała "Morte Alla Francia, Italia Anela" (śmierć Francji, hasłem Włochów). Przez kilka następnych stuleci mafia zmieniła swój charakter i urosła w siłę. Z organizacji opiekuńczej przekształciła się w organizacje kryminalną, ściągającą od miejscowych haracze, nawet za wypasanie krów i uprawę cytrusów. Organizacja czarnej ręki Znak czarnej ręki zawieszany był najczęściej na ganku domu. / Fot. Anna Sucharska Z początkiem XVIII stulecia zaczął pojawiać się na drzwiach sycylijskich domów znak czarnej ręki. Oznaczało to, iż gospodarz wykupił u mafii rodzaj abonamentu, dzięki któremu miał zapewnioną ochronę, a jego rodzina mogła spać spokojnie. Oczywiście, była to forma wymuszenia, a odmowa zapłaty wiązała się z dużym niebezpieczeństwem porwania, pobicia lub nawet morderstwa. Według Diego Gambetty, socjologa zajmującego się na co dzień tym tematem, mafia zawdzięcza swoją siłę wieloletniej okupacji terenów, gdzie powstała. Spowodowała wykształcenie się specyficznej mentalności mieszkających tu ludzi. Konsekwencją był powszechny brak zaufania do jakichkolwiek struktur rządzących, niewiara w skuteczność prawa i ochronę ze strony policji. Dlatego właśnie załatwiano tutaj sprawy między sobą lub zwracając się o pomoc do mafii, a dzięki omercie - zmowie milczenia - świat dopiero w 1838 r. usłyszał o organizacji przestępczej zwanej La Cosa Nostra czyli Nasza Sprawa. Działalność mafii była często tolerowana, a nawet pożądana, w specyficzny sposób zastępując struktury państwowe. Tak pisał neapolitański woźnica, oszukany na targu koni: „Kupiłem konia, który nie widzi co się dzieje wokół niego, chce tylko jeździć drogami, które lubi, potyka się i przewraca na nierównościach, boi się dzwonów i petard, a wczoraj zapatrzył się i wpadł w stado owiec, które tarasowało drogę. Camorrista [neapolitański mafiozo], który zwykł mnie ochraniać i kontrolował rynek handlu końmi, uchroniłby mnie przed tym złodziejstwem. Zwykł on trzymać pieczę nad transakcjami i otrzymywał dolę zarówno od kupujących jak i sprzedających. W zeszłym roku, gdy chciałem pozbyć się ślepego konia, pomógł mi sprzedać go jak zdrowego, ponieważ mnie ochraniał. Teraz jest w więzieniu, więc byłem zmuszony kupić tego złego konia bez niego. Był wielkim gentlemanem!” Jak widać członkowie mafii cieszyli się wielkim poważaniem wśród ludności, a ich usługi były niezastąpione. Do dziś mafia pozostaje organizacją o konserwatywnej strukturze i zasadach. Posiada własny kodeks moralny, kieruje się zasadami posłuszeństwa, lojalności, zachowania tajemnicy. Dzięki omercie członkowie mafii mogą czuć się bezkarni, nikomu z rodziny nie wolno zdradzić jej sekretów osobom do niej nie należącym. Omerta oznaczała także, iż żaden Sycylijczyk nie zwracał się o pomoc do policji, w razie jakichkolwiek problemów należało szukać pomocy u jednej z rodzin. Za złamanie prawa omerty, zdradę lub zabicie członka rodziny grozi krwawa zemsta – vendetta. Od samego niemal początku mafia była organizacją mocno zhierarchizowaną Struktura piramidowa mafii włoskiej. / Fot. Anna SucharskaNa jej czele stoi Don (ojciec chrzestny) posiadający władze absolutną. Prawie wszyscy członkowie mafii należą do tej samej rodziny, dzięki temu cechuje ją wysoki poziom dyscypliny, a wszystkim działaniom przyświeca jeden cel - jej dobro. Następny po Donie jest Sotto Capo, jego zastępca, przejmuje władzę, gdy Don pozostaje w więzieniu lub musi się ukrywać. Może zajmować się mniejszymi codziennymi sprawami, nie podejmuje jednak kluczowych decyzji. Bardzo ważną funkcją jest Consigliere. Doradca Dona i główny "księgowy" Rodziny zajmuje się legalną stroną jej interesów, często jest jej prawnikiem. Według tradycji, to stanowisko może być obsadzone jedynie przez Sycylijczyka czystej krwi. Najczęściej nie należy do rodziny, co podyktowane jest tym, iż jego funkcją jest doradzać w sposób racjonalny, bezstronny, pozbawiony osobistych emocji i nie kierując się chęcią vendetty. Niżej w hierarchii znajdują się Capo (capodecina, caporegime) – podkomendni Dona, dowodzą grupami składającymi się z 10-15 soldati – żołnierzy. Stoją na czele swoich rodzin. Odpowiedzialni za wiele spraw, kontrolują własne terytoria, prowadzą interesy przynoszące zysk całej rodzinie. Soldati wykonują zlecenia przekazywane im przez Capo, w kontekście przestępczym nie mają kontaktu z głową rodziny, nie mogą więc przeciw niemu zeznawać. Z mafią współpracuje wiele osób nienależących do rodziny, jednak powiązanych z nią poprzez wspólne interesy. Są to opłacani przez nią skorumpowani urzędnicy, politycy, policjanci, oraz najemnicy, potrzebni do załatwiania interesów. Mianem Giovane D'Onore określany jest członek "stowarzyszony", honorowy często osoba nie posiadająca włoskich korzeni. Hollywood - public relations mafii Chociaż z powodu omerty tak trudno uzyskać informacje dotyczące mafii i jej sposobów działania, to jednak każdy całkiem nieźle orientuje się w tej tematyce. Wszystko za sprawą Hollywood i produkowanych tam filmów, na czele z "Ojcem Chrzestnym" Francisca Forda Coppoli. Prezentują one mafię jako organizację o cechach romantycznych, zrzeszającej ludzi honoru, nieczyniących szkody niewinnym, natomiast krwawo mszczących się za zdradę. Być może La Cosa Nostra postanowiła zadbać nieco o swój PR opanowując przemysł filmowy w latach 60. Aby ubarwić obraz organizacji, dodawano wiele szczegółów do wyglądu gangstera, tworząc pewne standardy. W latach trzydziestych XX wieku mafioso to człowiek w garniturze oraz w płaszczu. Na głowie ma kapelusz z płaskim szerokim rondem, a jego broń stanowi pistolet maszynowy Thompson. Lista filmów o mafii wyprodukowanych w Hollywood wygląda imponująco: "The Godfather Trilogy", "Goodfellas", "Scarface", "Gotti", "Casino", "A Bronx Tale", "Donnie Brasco", "The Untouchables", "The Last Don 1 & 2", "Bella Mafia", "Analyze This", "Mobsters", "Once Upon a Time in America", "Hoodlum", "Pulp Fiction", "Bonanno: A Godfather’s Story", "Mafia!", "Blood In Blood Out", "Carlito’s Way", "Get Shorty", "American Me", "Suicide Kings", "The Professional", "Last Man Standing", "The Lost Capone", "Bugsy", "Dick Tracy", "Little Ceaser", "The Gang That Couldn’t Shoot Straight", "Gangster Wars", "Lansky", "Serpico", "Mean Streets", "La Scorta", "Married to the Mob", "The Enforcer" (nie wszystkie można było zobaczyć w Polsce stąd lista w wersji angielskiej). Dlatego właśnie najlepiej znamy wizerunek włoskiej i amerykańskiej La Cosa Nostry, szczególnie za czasów prohibicji, gdy w Chicago działał Al Capone ścigany przez Eliota Nessa i jego „Nietykalnych”, a Nowym Jorkiem rządziły rodziny Genovese, Gambino, Lucchese, Bonanno i Colombo. Ale mafia to nie tylko Sycylia i jej amerykańska filia. Co więcej wydaję się, iż organizacja ta obecnie przegrywa w wyścigu o wpływy z innymi działającymi na południu Włoch. Organizacje mafii włoskiej. / Fot. Anna SucharskaTo właśnie ten region Italii, ubogie i zacofane gospodarczo południe jest doskonałą pożywką dla mafii. W niektórych wioskach bezrobocie sięga 35 proc., a wszelkie nakłady płynące z kasy państwa w celu zmniejszenia tutejszej biedy, najbardziej wzmacniają samą mafię. Według ekspertyzy London School of Economics, efekty inwestycji rządu włoskiego w rozwój gospodarczy południa kraju w latach 2[tel], czyli kwoty 51 mld euro okazały się równe zeru. Niemal wszystkie te środki przechwyciły organizacje mafijne kontrolujące administrację lokalną i wygrywając przetargi na roboty publiczne. Oprócz mafii sycylijskiej pieniądze te zagarnęła działająca w Kalabrii 'Ndrangheta, w Neapolu Camorra i w Apulii Sacra Corona Unita. Camorra winna górze śmieci, która zasypała Neapol Wspomniana wcześniej Camorra jest organizacją wywodzącą się z Neapolu. Powstała w XVI w. po zdobyciu tego miasta przez Hiszpanów. Osoba chcąca zasilić jej szeregi musiała kogoś zabić, by stać się jej pełnoprawnym członkiem. Ma inną strukturę organizacyjną niż mafia sycylijska, składa się z 30 klanów podzielonych na 30 grup, które nie muszą być spokrewnione. Rycina pochodząca z 1905 r. przedstawia neapolitańskich cammoristi, ich twarze zdobią głębokie blizny. / Fot. nieznanyZajmuje się przemytem narkotyków, tytoniu, broni, piractwem oraz bardziej legalnymi sektorami jak budownictwo i sprzątanie. Od lat kontroluje w tym mieście wywóz śmieci i ich utylizację, to ona jest obwiniana o narastający problem odpadów zasypujących Neapol, o czym niedawno informowały media. Dlaczego mafia upodobała sobie śmieci? Powód jest prosty. Mafia nie toleruje konkurencji, działa więc na tych polach, na których łatwo uzyskać monopol. Łakomym kąskiem jest prosta w organizacji, dochodowa działalność, która na dodatek jest legalna. Pozostaje jeszcze tylko zdobycie monopolu, ale to już można uzyskać metodami przestępczymi. Słaba konkurencja, zmuszana jest do płacenia haraczu, więc ceny szybują w górę. Nie trzeba się też martwić o jakość usług. Największe pieniądze gangsterzy zarabiają na wywożeniu trujących odpadów z północy i centrum na południe kraju, które stało się śmietnikiem Włoch. Camorra kontroluje też cały handel mlekiem i kawą w tym regionie, kontroluje wypiek pieczywa, ściąga haracz nawet od właścicieli straganów na targowiskach miejskich: od 5 do 10 euro dziennie. Jak widać mafia nadal działa i ma się całkiem dobrze. Szacuje się, że Camorra zarabia 70 miliardów dolarów rocznie. 'Ndragheta wciąż rośnie w siłę Jest bardzo groźnym odłamem włoskiej mafii, jej nazwa w dialekcie kalabryjskim oznacza „dzielny mężczyzna”, zwana jest też Honorata Societa (Czcigodnym Stowarzyszeniem). Mimo nowoczesnych metod łamania prawa pozostaje konserwatywna i trzyma się starych rytuałów. Organizacja ta połączona jest niemal wyłącznie faktycznymi więzami krwi, dodatkowo umacniają ją aranżowane małżeństwa, a także obowiązek przejmowania interesu rodzinnego przez dzieci, którym już w momencie urodzenia nadaje się tytuł Giovane D’Onore. Także tu istnieje hierarchia, mająca w przypadku niektórych ‘ndrine wyraźnie bluźnierczy posmak: jedna z wyższych pozycji w klanie nazywa się Vangelo (Ewangelia). Każdy z nowych członków musi przejść inicjację, polegającą na odpowiedzi na serię pytań zadawanych bardzo szybko, w trudnym kalabryjskim dialekcie. Pytania dotyczą używania przemocy i posłuszeństwa rodzinie. Wszystko to sprawia, że organizacja pozostaje bardzo hermetyczna i prawie nietykalna przez prawo. Jest obecnie największą mafią, liczy 10 tys. członków na całym świecie, w Kanadzie, Australii, Ameryce Południowej. Grupa ta do nie dawna słynęła z porwań dla okupu biznesmenów z północy Włoch. Ofiary były przywożone do Aspromonte, górzystej krainy w sercu Kalabrii i ukrywane w jaskiniach do czasu, gdy ich rodziny lub firmy zdołały zgromadzić okup. Zdobyte pieniądze i międzynarodowe kontakty 'Ndragheta wykorzystała inwestując w handel narkotykami. Szacuje się, że 80 proc. kokainy znajdującej się na europejskim rynku przeszła przez ręce mafiosów z 'Ndragheta. Chociaż zyski tej organizacji są większe niż wartość rocznej produkcji legalnej gospodarki Kalabrii, jej najwyżsi rangą członkowie ukrywają swoje bogactwo i żyją na pozór bardzo skromnie. Ich domy z zewnątrz mogą przypominać rudery, w środku zaś opływają bogactwem. Stidda, czyli gwiazda Młoda organizacja wywodząca się z Geli na Sycylii, została stworzona przez byłych członków mafii sycylijskiej w latach 80., usuniętych z mafii za nieposłuszeństwo lub małżeństwo z osobą, w rodzinie której był oficer policji. To mafia sycylijska prawdopodobnie wydała wyrok na jej przywódcę Calogero Lauria, który został zamordowany przy użyciu dynamitu. Jej członkowie tatuują sobie na prawej dłoni miedzy kciukiem a palcem wskazującym pięcioramienną gwiazdę. Sacra Corona Unita – współcześni handlarze niewolników Działająca w Apulli Zjednoczona Święta Korona (Sacra Corona Unita) pojawiła się w mafijnym świecie stosunkowo niedawno, bo w 1983 roku. Wywodzi się z Camorry. Jeden z jej twórców i przywódca Giuseppe Rogoli wprowadził skomplikowaną hierarchię, przypominającą piramidę. W skład tej struktury wchodzą żołnierze (camorristi), wykonawcy (sgarristi), ewangeliści i szefowie (crimine). Specjalnością Świętej Korony był i jest do dzisiaj przerzut do Włoch nielegalnych imigrantów (głównie Albańczyków). Działają też w innych regionach świata - w Rosji, Kolumbii i krajach azjatyckich. Największe włoskie przedsiębiorstwo Włoska mafia jest tak wszechobecna, że jak wskazują szacunki, kontroluje jedną piątą firm w tym kraju. Oznacza to, iż 160 tys. włoskich kupców i średnich oraz drobnych przedsiębiorców, głównie z południa (132 tys. na Sycylii, w Kalabrii, Apulii i Kampanii), płaci mafii haracz (po włosku pizzo). W Katanii i Palermo pizzo płaci 80 proc. kupców. Opublikowany ostatnio raport stowarzyszenia kupców Confesercenti ujawnił przerażający fakt. Mafia stała się największym włoskim przedsiębiorstwem z rocznymi obrotami sięgającymi 90 mld euro, czyli 7 proc. PKB Włoch. Gdy kilka miesięcy temu wybuchł skandal dotyczący niewolniczego wyzysku polskich robotników sezonowych na południu Włoch, wydawało się, iż media unikają nazywania rzeczy po imieniu, choć sposób działania oprawców tak bardzo przypominał stosowane w tych rejonach Włoch metody wykorzystywane przez mafię. Być może za tym wszystkim kryła się 'Ndrangheta, a być może Sacra Corona Unita, prawdopodobnie tego się już nie dowiemy. Wiele źródeł utrzymuje, że dzisiejsza mafia to tylko cień jej dawnej świetności, że jej potęga osłabła, wraz z licznymi aresztowaniami jej ostatnich donów w latach 90. Jednak w interesie mafii jest to, żebyśmy zapomnieli o jej istnieniu, uwierzyli w jej słabnącą siłę, a ona tylko jak trzcina pochyla się i przeczekuje, aż fala zainteresowania i nagonki przejdzie, by mogła znowu uderzyć z jeszcze większą siłą, rozszerzając swoje pole działania i czerpać jeszcze większe korzyści z naszego strachu. Źródła:

ARNOLD ROTHSTEIN - ŻYDOWSKI GANGSTER WSZECH CZASÓWŻYDOWSKA MAFIA - MECHANIZMY I CELE W żydowskiej mafii starannie opracowano procedury objęcia kontroli nad wszelkimi instytucjami przez przenikanie w jej struktury i przez ustanowienie osobistej kontroli nad szefami tych struktur.Wszystkie inne mafie póki co stawiają sobie jedynie lokalne cele: przejęcie kontroli nad jakimś

Jedna z głównych organizacji włoskiej mafii krzyżówka krzyżówka, szarada, hasło do krzyżówki, odpowiedzi, Źródła danych Serwis wykorzystuje bazę danych plWordNet na licencji Algorytm generowania krzyżówek na licencji MIT. Warunki użycia Dane zamieszczone są bez jakiejkolwiek gwarancji co do ich dokładności, poprawności, aktualności, zupełności czy też przydatności w jakimkolwiek celu.

Newsy. 15.12.2019 14:40. Autor: Elwira Szczepańska. Olivia Newton-John i John Travolta w filmie Greace. Olivia Newton-John i John Travolta zaszczycili swoją obecnością wyjątkowe wydarzenie pod hasłem Meet n' Grease Movie Sing-a-long with Danny and Sandy. Na tę okazję aktorzy wybrali stroje jak z kultowego filmu.

1. YAKUZA Yakuza , bądź inaczej Japońska mafia , sięga swoimi korzeniami do 1600 r. kiedy to małe wioski były terroryzowane przez „bezrobotnych” samurajów. Miejscowi handlarze i sprzedawcy łączyli siły i odpierali ataki nieprzyjaciół broniąc tym samym mieszczan. Yakuza istniała w różnych grupach i pod grupach ale naprawdę doszła do władzy kiedy została użyta do promowania nacjonalizmu w Japonii we wczesnym XX wieku. Wtedy właśnie ich imperium zaczęło rosnąć w siłę. Podczas Amerykańskiej okupacji po drugiej wojnie światowej zaczęli jednoczyć się w wspólnych celach jakimi były hazard , prostytucja , korupcja na szczeblach politycznych i policyjnych. Yakuza z początku była pod wpływem mafii Włoskiej i również zaczęła organizować się w „rodziny”. Wiele ludzi z ulicy takich jak wszelkiej maści sprzedawcy i handlarze , biedacy czy inni życiowi wykolejeńcy gdy trafili do mafii odnaleźli tam swoją prawdziwą rodzinę. W Yakuzie panuje całkowite oddanie bossowi tudzież „ojcu rodziny”. Za błędy płaci się w iście pradawny sposób: za każdym razem kiedy „żołnierz” mafii nawali w jakikolwiek sposób niezgodny z regulaminem( o którym mowa później) musi odciąć sobie kawałek palca , zaczynając od najmniejszego. Za każdy kolejny błąd „płaci” się kolejnym palcem. Wywodzi się to jeszcze z czasów feudalnych kiedy utrata palca powodowała osłabienie umiejętności walki mieczem. Jeśli kiedyś znajdziemy się w sytuacji gdzie będziemy się spierać z mężczyzną któremu brakuje paru palców , lepiej przeprosić , pokłonić się i oddalić. Aktualnie Yakuza nie stwarza problemów obcokrajowcom , mają oni swoje sprawy na głowach. Okazjonalnie można zostać zaczepionym przez młodego „łebka” który próbuję się popisać jaki to on jest silny. Jeśli nie zrobimy żadnej głupoty to nic nie powinno nam się stać. Yakuze łatwo rozpoznać. Poruszają się po mieście z zadartą głową będąc ubranym w najmodniejsze ciuchy i z wyrafinowaną fryzurą na głowie. Wyróżniają się również tym iż często tatuują całe ciało. W japońskim społeczeństwie krążą niewinne żarcik o tym gdy widzimy mężczyznę ubranego w koszule z długimi rękawami na plaży przy 40 stopniach Celsjusza możemy być pewni że jest to jeden z członków mafii. Zasady panujące w mafii. Wakamono no kokoroe , jest zbiorem zasad obowiązujących w strukturach mafii. 1. Kiedy nosisz herb „rodziny” w miejscu publicznym , nie zrób niczego co mogło by zaważyć na reputacji „rodu”. 2. W środku kwatery głównej , kiedy kogoś witasz , usiądź w seiza(nogi podkurczone pod tobą) i upewnij się że masz schowane kciuki w zaciśniętej pięści. Kciuk jest naszym najważniejszym palcem, ponieważ jest on ostatnim palcem do odcięcia, jeśli obrazimy zbyt wiele razy „familie”. Schowanie kciuków jest również znakiem tego iż szanujemy oyabun( lidera gangu). 3. Kiedy witasz się z kimś na ulicy bądź pewny że zginasz plecy w kształt sylaby „ku” podczas kłaniania się. 4. Kiedy witasz się z kimś na ulicy bądź pewny że nie spuszczasz wzroku ze swojego rozmówcy podczas kłaniania się. Nie pozwolisz tym samym dać się zaskoczyć podczas ataku. Wzrok powinieneś spuścić jedynie przed seniorami rodziny. 5. Kiedy rozmawiasz ze swoim przełożonym nigdy nie chowaj rąk do kieszeni ani nie miej ich przed sobą. 6. Jeśli zamierzasz coś zrobić, zrób to instynktownie, bez zawahania się. Nigdy nie możesz się również spóźnić, nawet o minutę. 7. Nigdy nie próbuj porównywać się z kimś innym z gangu, staraj się zrzucać winę na kogoś innego albo się tłumaczyć. 8. Jeśli zostanie przydzielone Ci jakieś zadanie, wiedz że bierzesz za nie całą odpowiedzialność. 9. Nigdy nie mów o sekretach rodzinnych swojej rodzinę, żonie czy dzieciom. 10. Myśl o każdym jak o członku rodziny a o sobie nigdy nie myśl jako o indywidualiście. 11. Jeśli nie jesteś pewien czy możesz wykonać jakieś zadanie, przyswój sobie takie postawę abyś mógł to zrobić 12. Kiedy wdałeś się w konflikt z kimś z innego gangu, nigdy nie wolno ci się poddać czy zaprzestać walki. Nawet, jeśli ten ktoś jest wyżej postawiony rangą od Ciebie. 13. Jeśli zdarzył się jakiś wypadek, zrób wszystko, co w twojej mocy, aby mu szybko zapobiec i żeby się nie rozprzestrzenił tudzież rozpowszechnił. 14. Nigdy nie poddawaj się, jeśli coś negocjujesz. Podążaj za swoim przekonaniem i dąż do celu. 15. Jeśli pojawił się duży problem, zachowaj sposób i pomyśl, co możesz zrobić, aby go zażegnać. 16. Staraj się nauczyć zasad, nazwisk członków gangu i staraj się dla gangu z całych sił. 17. Unikaj stoicyzmu i nigdy nie trać ducha i werwy którą miałeś kiedy dopiero co wstępowałeś do „rodziny”. Rodzinny slang. Pierwsze co potrzebujesz zrobić aby brzmieć jak Yakuza to ciągłe podnoszenie głosu. Yakuza zawsze brzmi tak jak by był zły, nawet wtedy, kiedy nie jest. Drugą ważną rzeczą jest to abyś używał jak najprostszych form językowych. Gangsterzy z Osaki używają dialektu połączonego ze slangiem z tego regionu. Kiedy zadają pytanie na końcu zdania mówią „ke” zamiast „ka”. Zmieniają również „da”{uproszczenie od desu} na jya. Przykład; zdanie „kamatterun da” (to dla mnie problem) staje się „komatterun jya” Większość „rodzin” nie pała zbyt wielką miłością do policji, wiele z nich traktuje ją tak jak by to był rywalizujący z nimi gang. I tutaj niechęć do policji ukazuje się w przekształcaniu jej nazwy. Poprawnie po japońsku policja brzmi „keisatsu” ale Yakuza skraca to do „satsu”. Używają również nazwy „pori-ko” , „pori” to skrót od zjaponizowanego „Police”. Sprawdza się również poczciwe „inu” , czyli pies. Inne słowa Yakuza to broń czyli „chaka” albo „hajiki”. Rodzina nazywa swoje terytorium „shima”, spowiedź to natomiast „uta” czy pieśń. Kłamstwo albo wykroczenie to „rappa” albo „shaba”. Walki i morderstwa według Yakuzy. Japonia jest krajem o najmniejszej liczbie morderstw na świecie, broń palna jest nielegalna, a jeśli zgubisz portfel możesz być pewien że go odzyskasz. No chyba że znajdzie go ktoś z Polski. Ale to wcale nie oznacza że w Japonii nie ma przestępstw. Niektóre z nich są wyjątkowe i w większości są dziełem „rodzin” Yakuza. Walka na miecze w Asakusa. Szefowie i pod-szefowie w Yamaguchi-gumi( jeden z gangów) wybierali gwałtowną śmierć i drugi z liderów Yamaguchi-gumi , Noboru Yamaguchi nie był wyjątkiem. Yamaguchi był jednym z najsilniejszych gangsterów w Kasnai(japoński region) i potrafił użyć mózgu i mięśni do zdobycia władzy na „wodnym froncie” w Kobe i przejęciu pokrętnego hazardu. W 1940 r. kiedy próbowł poszerzyć wpływy gangu na Tokijskiej scenie spotkał się z pięcioma członkami Kagotora-gumi by negocjować zakończenie sporów o terytorium. Jeden z nich wyciągnął pistolet który był ukryty pod stołem i strzelił do Yamaguchi-ego. Dzięki niewiarygodnemu szczęściu, pocisk chybił i Noboru i jego ochroniarz zdołali uciec. Pięciu członków Kagotora-gumi goniło ich do pobliskiego budynku gdzie rozegrała się zacięta walka na miecze. Yamaguchi został dźgnięty 16 razy a jego ochroniarz zabity. Legenda mówi o tym że gdy został dźgnięty w ramię złapał miecz (za ostrze) i wyrwał go przeciwnikowi z ręki poczym użył do samoobrony. Rany yamaguchi-ego były fatalne ale zmarł dopiero dwa lata później udowadniając tym samym że był najsilniejszym i najmężniejszym z członków Yakuza. MITANI-GUMI VS. AOYAMA-GUMI Prawdopodobnie najbardziej spektakularną walką, w której brali udział członkowie, Yakuza, była wojna gangów pomiędzy Aoyama-kai i 30 innymi gangami pod przywództwem Mitani-kumi. Trwała ponad 6 godzin a brało w niej udział około 1600-2000 gangsterów. Wszystko zaczęło się 22 grudnia 1925 r. kiedy dwa gangi wdały się w dyskusję o kontrakt na budowę „Tokyo Denryoku Construction w Kanagawa”. Ośmiuset ludzi, z gangu Yakuza i robotników budowlanych walczyło po stronie Aoyama, a od 600-2000 ludzi walczyło po stronie Mitani. Cała afera zaczęła się od wielkiej ceremonii na placu budowy, kiedy trzy taxi wypełnione gangsterami, którzy chcieli przejść na stronę Aoyama przez przypadek zostali zabrani do kwatery głównej Mitani. Zostali oni wzięci za szpiegów i zaatakowani. Dwie taksówki zdołały uciec, ale 5 ludzi z trzeciej taksówki zostało wziętych jako więźniowie. Trzech zostało zabitych a dwóch pozostałych związany i wywieziono do kwatery Aoyama. Był to wyraz straszliwej zniewagi i Aoyama-gumi zaatakowało Mitani-gumi. Walka toczyła się na broń palną wszelkiej maści, miecze, rzeczy powszechnie dostępne na farmach(widły, sierpy) i pięści. Policja z Kawasaki nie mogła sobie poradzić z tą sytuacją i wezwała posiłki z Tokyo w skład, których wchodzili Kemie-Tai( Japońska tajna policja). Walka zakończyła się, kiedy Aoyama przywrócili spokój. Nikt do końca nie wie ile ludzi zmarło i zostało rannych, ponieważ obie rodziny chciały uniknąć dyshonoru i podawały zaniżone liczby poległych. Szacuję się, że po obu stronach poległo około 150 ludzi. Yakuza 21 wieku. Wyobrażenie Yakuzy w stylu nastoletniego chłoptasia z brakującym małym palcem i herbem rodowym na ubraniu jest stereotypem, który zanika równie szybko jak geysha czy ninja. Lata dziewięćdziesiąte dwudziestego wieku miały wielki wpływ na struktury mafii. „Rodziny” zmieniły się bardziej przez dziesięć lat niż przez cały okres powojenny. Największe zmiany widać na przykładzie gangsterów którzy wtapiają się bardzo głęboko w japońskie społeczeństwo. Dzisiejszy Yakuza wygląda bardziej jak poczciwy i ciężko pracujący „sarariman” a nie jak mafioza z filmów kinowych kategorii C. Sama Yakuza przechodzi restrukturyzacje, zaczynając zajmować się legalnymi rzeczami. Wygląda to teraz całkowicie odmiennie niż 10 lat temu. Popęd japońskiego społeczeństwa za ekonomicznym rozwojem nie ominął również Yakuza. Wielu członków mafii straciło tak dużo pieniędzy na giełdach jak przeciętny inwestor. Nowoczesny Yakuza jest bardziej „udobr*chanym” przestępcom. Wojny gangów, strzelaniny i morderstwa spadły o 50%. Japońscy gangsterzy skupiają się na poprawie swoich stosunków z politykami. Organizowali nawet jedzenie dla rannych w trzęsieniu ziemi i mówi się że nawet pomagali LPD w poprzedniej kampanii wyborczej. Oczywiście pomaga im to zwiększyć swoje wpływy na wysokich rangach polityków. Zmieniają się również mało znaczące rzeczy. Znikają duże ciężkie samochody, które zastępowane są rodzimymi produktami w stylu Toyoty i Nissana. Czyżby samochodowy-nacjonalizm? Tatuowania ciała również nie jest już tak powszechne a yubizume(odcięcie palca) staje się również zwolna pomiotem przeszłości. Ostatnio w gazecie „MOOK”(czasopismo dla kobiet) pojawił się artykuł opisujący problem kobiety-yakuza która posiadała tatuaż. Podczas wspólnej kąpieli z synkiem, dziecko zaczęło zadawać pytania odnośnie znamia matki. Dziwiło się dlaczego nie chce zejść przy próbie zmycia go mydłem. Kobieta ta zastanawia się jak kiedyś wytłumaczy dziecku pochodzenie tatuażu. Widać tutaj jak tradycje gangu nie współgrają z współczesnym modelem życia. Jednakże wszystkie te zmiany, które pokazują nam mafie w nieco słabszej postawie niż była ona kiedyś nie do końca znaczą że Yakuza słabnie. Wręcz przeciwnie, rozrasta się w siłę z coraz to większą prędkością zajmując coraz to nowsze stanowiska na arenie krajowej i międzynarodowej. Reszta w komentarzu.

Fundacja, jako jedna z głównych organizacji posiadających członkostwo, wywiera duży wpływ na tę grupę. Choć początkowo pełniła funkcję nadzorcy, który miał trzymać w ryzach japońskie instytucje rządowe intensyfikujące samowolne działania, jej obecna rola wydaje się nieść ze sobą coraz większy zakres odpowiedzialności. Dzięki rozwojowi technologii, świat, w którym żyjemy z roku na rok staje się coraz mniejszy. Ale niestety – nie bezpieczniejszy. Na świecie wciąż grasują groźne mafie i gangi, przed którymi respekt czują nie tylko zastraszani zwykli ludzie, ale politycy i policja. Oto 7 najgroźniejszych mafii świata. N’drangheta Kalabryjska N’drangheta jest uznawana za najpotężniejszą organizacją przestępczą Włoch, przyćmiewając słynną mafię sycylijską. N’drangheta swoimi mackami otacza także Kanadę, Australię i Amerykę Południową. Jak na prawdziwą włoską mafię przystało, jej członkowie są w mniejszym lub większym stopniu ze sobą spokrewnieni, często aranżując małżeństwa między sobą. Aż 80% kokainy wprowadzanej do obrotu w Europie przechodzi przez ręce N’dranghety. Roczne obroty mafii kalabryjskiej sięgają ponad 40 mld euro – to aż 3% włoskiego PKB. Mara Salvatrucha Mara Salvatrucha to najokrutniejszy z ponad 1300 gangów działających w Los Angeles. Jest to dzisiaj jedna z najszybciej rozrastających się organizacji przestępczych. Grupa powstała w 1980 r. w dzielnicy Pico Union, jednej z najbiedniejszych LA, początkowo jako ochrona Salwadorczyków. Handel narkotykami, prostytucja i haracze obdarzyły Mara Salvatrucha dużą ilością wrogów. Głównym celem organizacji jest zostanie najpotężniejszym gangiem obu Ameryk, a nawet całego świata. Idąc po trupach do celu, są na to szanse. Zwłaszcza, że Salwadorczycy są znani z ogromnej okrutności. Charakterystyczne dla członków gangu są liczne tatuaże, szczególnie na głowie. Tatuaże na plecach szufladkują członka gangu, bo ukazują czynność, w jakiej się on specjalizuje. Sołncewska Brać Sołncewska Brać, której nazwa pochodzi od jednego z przedmieść Moskwy, jest powszechnie uznawana za największą organizację przestępczą całej Eurazji. Powstała w 1980 r. i istnieje do dziś. W jej szeregach byli utytułowani sportowcy, funkcjonariusze KGB i politycy. Działanie grupy jest oparte na schemacie siatki szpiegowskiej. Członków Sołncewskiej Braci można znaleźć aż w 50 krajach świata, prawdopodobnie także w Polsce. Do obiegu w naszym kraju co roku wprowadza kilka miliardów dolarów. Camorra Camorra jest tajną włoską organizacją przestępczą powstałą w 1820 r. w Neapolu. Grupa dopuszcza się oszustw, zabójstw i rabunków, a w okresie rządów absolutystycznych była wykorzystywana dla celów politycznych. Kolebką Camorry były neapolitańskie więzienia, a jej głównym celem była ochrona członków przed wrogimi gangami. Po opuszczeniu więzień, członkowie mafii – camorristi – przenosili swoje zwyczaje na ulice miasta i okolic. Tworzyli gangi napadające na uczciwych ludzi i ściągające od nich haracze. Organizacja składa się z 30 klanów podzielonych na 30 grup, w skład których wchodzi ponad 100 rodzin i ok. 5000 członków honorowych. Camorra nie ma hierarchicznej struktury, co odróżnia ją od sycylijskiej cosa nostry, gdzie na samym szczycie znajduje się Cupoli. Wielu członków Camorry wyemigrowało do Stanów Zjednoczonych, więc wpływy organizacji sięgają także tam. La Eme La Eme, czyli mafia meksykańska, jest jednym z największych gangów więziennych w Stanach Zjednoczonych. Organizacja powstała w więzieniach kalifornijskich. Tworzą ja głównie skazańcy meksykańskiego pochodzenia z Los Angeles. Mafia prowadzi swoją działalność także poza murami więzienia – ma udział w handlu narkotykami, zabójstwach na zlecenie i zwykłych napadach. La Eme to grupa rasistowska i antymurzyńska, ściśle związana z rasistowską organizacją Aryan Brotherhood. Triady Triady to chińskie organizacje podziemne, które powstały w XVII wieku w celu obalenia mandżurskiej dynastii Quing. W XIX w. zapędy rewolucyjne zostały odsunięte na drugi plan, a rozpoczęła się działalność przestępcza – początkowo przemyt opium. Triady są czasami określane jako jedna organizacja. Znakiem charakterystycznym członków Triady jest tatuaż smoka, symbolizujący mądrość i siłę. Szacuje się, że w Chinach może funkcjonować nawet 5000 grup Triady. Największą i najbardziej poważaną w świecie przestępczym grupą jest Shin-hai, zrzeszająca ponad 10 tys. osób. Yakuza Yakuza to najsłynniejsza i prawdopodobnie wciąż najgroźniejsza organizacja przestępcza na świecie. Jej korzenie sięgają 1600 r., czasów samurajów terroryzujących małe wioski. Miejscowi łączyli się w grupki i odpierali ataki nieprzyjaciół, dając podwaliny przyszłej mafii. Grupa rozrosła się na początku XX w., kiedy to zaczęła schodzić do podziemia. Nazwa yakuza wywodzi się z tradycyjnej japońskiej gry karcianej zwanej hanafuda – jej zwycięzcą jest gracz, który kończy rozgrywkę z kartami w ręku, których ostatnia cyfra sumy była największa. W 1960 r. w Japonii funkcjonowało 5119 grup przestępczych, co stanowi najwyższy wskaźnik w historii przestępczości w tym kraju. Dzisiaj w Japonii działają trzy duże grupy mafii – Sumiyoshi-rengo, Inagawa-kai i Yamaguchi-gumi oraz blisko 20 podgrup. Członkowie Yakuzy mają charakterystyczne tatuaże na całym ciele, najczęściej przedstawiające zwierzęta. Z kolei Roberto Saviano, autor poczytnych książek poświęconych w szczególności włoskiej mafii Camorra, uważa, że grupy przestępcze mają już większy wpływ na życie Amsterdamu niż Kalabryjska N’Drangheta detronizuje sycylijską cosa nostrę Ekspansja tajemniczej N’Dranghety, której bastionem jest Reggio Calabria, jedna z trzech prowincji Kalabrii, zapowiada wielkie kłopoty. Zwiastuje, że próba sił między mafią a wymiarem sprawiedliwości zaczyna się w Italii na nowo. Ogłoszony właśnie raport włoskiej parlamentarnej komisji antymafijnej stwierdza, że licząca w całej Kalabrii 6000 członków N’Drangheta stała się jedną z najbardziej wpływowych i niebezpiecznych mafii europejskich. Metody walki, które przez ostatnie 10 lat włoski wymiar sprawiedliwości stosował skutecznie wobec cosa nostry, tj. pozyskiwanie informacji o jej działalności od świadków koronnych rekrutujących się z szeregów samej mafii, w stosunku do N’Dranghety zupełnie zawiodły. Wielka rodzina Według wydziału policji do walki z mafią, DIA, do N’Dranghety należy 2,7% ludności Kalabrii! To nasycenie nieporównywalne z jakimkolwiek innym regionem zachodniej i środkowej Europy. Na Sycylii, w kolebce mafii, wskaźnik ten wynosi 1%. Cosa nostra ma strukturę pionową. Nadzór nad klanami w sprawach strategii przestępczej, wyroków i awansów sprawuje kopuła, rodzaj rady, na czele której stoi boss bossów .Tymczasem mafia kalabryjska ma strukturę poziomą. Rozwijała się w oparciu o rodziny złączone więzami krwi i solidarności. Każda panuje na swoim terytorium, a razem tworzą gęstą sieć obejmującą cały region. W 1985 r. wybuchła dziesięcioletnia krwawa wojna między rodzinami o kontrolę terytoriów. Użyto najnowszych rodzajów broni, jakimi handlowała N’Drangheta, rakiet ziemia-powietrze. Po tej wojnie mafiosi do rozwiązywania sporów utworzyli wspólny organ nazwany Santa. Zasiadają w nim szefowie najznaczniejszych rodzin. Klucz i sztylet N’Drangheta wywodzi się z Toledo, z Hiszpanii, gdzie powstała w 1412 r. jako stowarzyszenie Garduna, organizujące nielegalne gry hazardowe. Przeniosła się do Italii, gdy Hiszpanie zapanowali w Królestwie Neapolu. Dyscyplinie wewnątrz klanów rodzinnych służą ścisła ośmiostopniowa hierarchia i rytuały, w których niemałą rolę odgrywają symbole religijne. Np. wtajemniczony szóstego szczebla nazywa się ewangelistą, ponieważ składa przysięgę na Ewangelię. Dziecko, które rodzi się w rodzinie kalabryjskiego mafiosa, poddawane jest po chrzcie “wyrokowi Opatrzności”, który ma zadecydować o jego przyszłym życiu. Ojciec kładzie w kołysce obok niemowlęcia sztylet i klucz – jeśli dziecko najpierw dotknie sztyletu, oznacza to, że jest mu sądzone być członkiem onorata societa, “szlachetnego towarzystwa”, czyli mafii. Jeśli najpierw wyciągnie rączkę po klucz, będzie “zbirem”, czyli sługą aparatu represyjnego. Jednak ojcowie pomagają losowi i sztylet kładą bliżej niemowlęcia niż klucz. N’Drangheta rzadko stosuje karę śmierci wobec swoich, którzy zdradzili. To także różni ją od cosa nostry. Tradycyjnie kara wymierzana członkowi rodziny, który “zadał się” z policją, polegała na napiętnowaniu winnego długą blizną od noża na policzku. Cosa nostra, gdy nie może dosięgnąć “zdrajcy”, mści się nawet na dalekich krewnych i na dzieciach członków organizacji, którzy złamali omerta, przysięgę milczenia. W ogrodzie pewnego aresztowanego Sycylijczyka policja znalazła piec krematoryjny ze spopielonymi szczątkami kości wielu osób. Inny boss zwłoki zamordowanych – były wśród nich dzieci – rozpuszczał w kadziach z kwasem. Dzięki zeznaniom słynnego świadka koronnego Tomassa Buscety, aresztowano i skazano na wielokrotną karę dożywotniego więzienia bossa bossów cosa nostry, Salvatora “Toto” Riinę, i większość członków sycylijskiej “kopuły”. Z zemsty cosa nostra zamordowała synów i całą rodzinę Buscety oraz jego przyjaciół – razem 20 osób. To, co miało odstraszyć, podziałało odwrotnie: coraz więcej bossów mafijnych przechodziło na stronę wymiaru sprawiedliwości, gdy czuli, że rywale dybią na ich życie. Tylko do 2000 r. 1,3 tys. byłych członków różnych mafii uzyskało we Włoszech status “współpracowników wymiaru sprawiedliwości”. Policja chroniła 4166 członków rodzin skruszonych bandytów (w tym 1236 dzieci), zapewniając im często nową tożsamość, adres i środki na rozpoczęcie nowego życia. Ale należących do N’Dranghety jest na liście skruszonych zaledwie 90. Ostatnio prokuraturze udaje się nakłonić do współpracy tylko pojedynczych członków organizacji. Mafia kalabryjska podejrzanemu o zdradę oferuje za wycofanie zeznań więcej pieniędzy, niż może dać państwo. Zasada niemszczenia się i rodzinna struktura – konkluduje raport – uczyniły tę grupę nieprzeniknioną dla policji. Kobiety mafii Aresztowanie w sierpniu w Cannes jednego z głównych bossów N’Dranghety, 36-letniego Luigiego Facchineriego, niewiele dało. Nie chce zeznawać, a pozioma struktura kalabryjskiej mafii sprawia, że uwięzienie jednego bossa nie czyni organizacji większej szkody. Nie potwierdzają się pogłoski, że jego miejsce zajęła kobieta. Chociaż, jak twierdzi senator z ramienia Lewicowych Demokratów, Michele Figurelli, który o N’Dranghecie wie bardzo wiele, mogłoby tak się zdarzyć. Kobiety mają w organizacji równe prawa i konkretne kompetencje. Do nich należy kontrolowanie ściągania haraczu z właścicieli przedsiębiorstw i sklepów oraz z przedstawicieli wolnych zawodów. Ich domeną jest także “zabezpieczenie prawne” nielegalnych operacji finansowych, takich jak pranie brudnych pieniędzy i kupowanie przetargów. Kobiety zajmują się również ukrywaniem ściganych członków organizacji. Do niedawna włoskie media mało interesowały się N’Dranghetą. Traktowały ją jak prowincjonalną krewną cosa nostry i neapolitańskiej camorry. Zmienił to skandal, który wybuchł wokół modernizacji autostrady A3 Salerno-Reggio Calabria. Sprawa A3 ukazała mechanizmy działania przestępczości zorganizowanej, która jak grzyb w ścianę domu wnika w tkankę administracji lokalnej, policji i wymiaru sprawiedliwości. DIA zajął się sprawą, gdy w 1999 r. w ciągu 10 dni na ulicach kalabryjskiego miasta Cosenza zginęło w walkach między konkurencyjnymi mafiami 13 mężczyzn. Był to okres przetargów na roboty publiczne przy budowie 200 km autostrady. O fałszowanie wyników przetargów oskarżono 38 osób ze wszystkich szczebli przedsiębiorstwa publicznego ANAS nadzorującego budowę autostrad. Przetargi wygrały przedsiębiorstwa kontrolowane przez N’Dranghetę. Wszystkie były własnością mafii albo płaciły haracz: od 3 do 15% wartości zamówienia. Roboty publiczne to domena mafii. Ale główne źródła dochodu stanowią handel narkotykami, bronią i żywym towarem oraz pranie brudnych pieniędzy. Kluczową rolę w przerzucie do zachodniej Europy narkotyków z Kolumbii, kontrabandy papierosów z pobliskiej Czarnogóry, prostytutek z Albanii, Bułgarii i byłych republik Jugosławii oraz broni pochodzącej z dawnego ZSRR odgrywał kalabryjski port Gioa Tauro. Prokuratura antymafijna zdobyła dowody, że kooperatywa La Mariba świadcząca usługi przeładunkowe w porcie należy do N’Dranghety. Kalabryjska niespodzianka Skala zjawiska, o którym mówimy, przekracza wszelkie dotychczasowe wyobrażenia. Według danych ONZ z 2000 r., światowy roczny obrót w handlu narkotykami wynosi 400 mld dol. (dla porównania globalny obrót ropą naftową to 600 mld dol.). Pieniędzmi tymi obracają tajne stowarzyszenia zbrodni zorganizowanej. N’Drangheta jest jedną z najbardziej aktywnych w handlu narkotykami. Dokonała w ciągu ostatniego pokolenia skoku jakościowego, wyprzedzając cosa nostrę zarówno jeśli chodzi o ekspansję w samej Italii, jak i w skali globalnej. N’Drangheta – czytamy w raporcie parlamentarnej komisji antymafijnej – ustanowiła silne przyczółki w USA, Ameryce Południowej, Australii, Afryce Północnej, Niemczech, Belgii. Francji i Holandii. Nawiązała dobrą współpracę z całą konstelacją mafii działających na obszarze dawnego ZSRR, z tureckimi organizacjami handlującymi heroiną, z japońską yakuzą i chińskimi triadami. W epoce globalizacji mogą to już być przestępcze układy ponadnarodowe, narażone na penetrację przez międzynarodowy terroryzm. “Powiązania między terroryzmem i mafiami narodowymi poprzez nielegalne operacje finansowe są ewidentne”, oświadczył w tych dniach szef włoskiej krajowej prokuratury antymafijnej, Pierluigi Vigna. Podobne wpisy Organy ścigania dziesięciu krajów przeprowadziły skoordynowaną akcję przeciwko włoskiej mafii Ndrangheta. W efekcie aresztowano aż 132 jej członków. To największa w historii akcja

Autor: David Howden, Emilio Parodi Źródło: Tłumaczenie: Agnieszka Sugier Wersja PDF, EPUB, MOBI Artykuł z marca 2015 r. Poza dobrymi winami, ciepłymi plażami i pięknymi kobietami, Włochy znane są również z czegoś znacznie mniej przyjemnego — włoskiej mafii. To fascynujące, w jaki sposób tej potężnej „maszynie” udało się tak mocno zakorzenić w społeczeństwie i, przede wszystkim, zająć pozycję przy włoskim rządzie. Z jednej strony łatwo zauważyć, że mafia i skorumpowany ustrój gospodarczy, który zezwala na jej istnienie, są niewłaściwe i niekorzystne dla kraju. Z drugiej strony w niektórych przypadkach obecność mafii może wspomagać rozwój gospodarczy, co można zaobserwować szczególnie wyraźnie w samych Włoszech. Żeby zrozumieć, w jaki sposób korupcja przedostała się na najwyższy szczebel włoskiego społeczeństwa, należy zapoznać się z procesami, jakie rządziły politycznym i gospodarczym rozwojem tego kraju na przestrzeni XX w. Rosnącą siłę takich organizacji przestępczych jak mafia sycylijska, Camorra (zlokalizowana w okolicach Neapolu) czy Ndrangheta (z regionu Kalabrii) przypisuje się ich związkom z sektorem budowlanym, najczęściej zawieranym przez bezpośredni kanał komunikacyjny z udziałem rządu Włoch. Te „związki” znacznie rozrosły się w ciągu ostatnich 50 lat, w rezultacie tworząc łatwo zauważalne „imperia” we wszystkich głównych sektorach gospodarki. Włoskie państwo: niezawodny partner dla mafii Wzrost powiązań rządu i mafii napędzany był przez polityczny i gospodarczy model panujący we Włoszech w drugiej połowie XX w., po zakończeniu II wojny światowej. Przez prawie 40 lat krajem rządziła jedna główna partia polityczna (Democrazia Cristiana). Powodem tego wyjątkowo stronniczego podejścia do polityki był sprzeciw wobec silnej i ciągle rosnącej Partii Komunistycznej (w latach 70. i 80. była to największa partia komunistyczna w Europie Zachodniej), która jawiła się jako poważne zagrożenie. Większość osób bała się bowiem, że władzę w ich kraju przejmie centralny rząd podobny do sowieckiego. Pogląd ten był najbardziej rozpowszechniony u szczytu zimnej wojny. Okres, w którym włoska polityka była zdominowana przez jedną rządzącą partię, przyczynił się do rozwoju znajomości polityczno-biznesowych, które z kolei napędziły rozwój zorganizowanej przestępczości. Pewność, że odpowiednie władze, które należało „opłacić” w celu zapewnienia sobie swobody manewru, zostaną na swoich stanowiskach przez dłuższy czas, zapewniała przestępcom znaczne oszczędności. Jeśli dodamy do tego chęć dostarczenia dóbr, które po wojnie były racjonowane, lub wysoko opodatkowane (jak np. papierosy), to pojawienie się mafii było naturalnym rezultatem pragnień konsumentów połączonych ze słabością struktur rządowych. Wynikająca z tego korupcja niemal zupełnie zrestrukturyzowała gospodarkę Włoch. Tak jak w XIX w., te skorumpowane relacje występowały głównie w południowej części kraju. Wraz z wzmocnieniem bezpośredniego kanału kontaktu z rządem Włoch, szybki rozwój mafii przeniósł się na północ, do znacznie bardziej rozwiniętych i uprzemysłowionych części kraju. To, co na początku wydawało się opanowanym problemem, teraz dotarło do wszystkich głównych sektorów gospodarki, formując skomplikowaną sieć powiązań między polityką a biznesem (włoski odpowiednik Dwighta Eisenhowera zapewne ostrzegałby przed tym „kompleksem polityczno-gospodarczym”[1]). Przestępczość zorganizowana rozprzestrzeniła się niczym rak, który doszedł do stadium, w którym nie da się go już wyleczyć, a jednocześnie nie da się go usunąć bez ryzyka narażenia na duże niebezpieczeństwo już i tak niestabilnej gospodarki. W skrócie, nawet gdyby operacja zakończyła się całkowitym sukcesem, pacjent zapewne i tak by zmarł. Włochy mają jeszcze większe problemy ze spełnianiem swoich obowiązków wynikających z przynależności do Unii Europejskiej ze względu na korupcję, która jest głęboko zakorzeniona w ich politycznych, społecznych i gospodarczych strukturach. Z powodu niezdrowego i skorumpowanego ustroju trudno będzie im wyjść z recesji. Dług publiczny we Włoszech to w tej chwili ponad 130% PKB. Jednym z warunków pozostania w strefie euro jest utrzymanie długu publicznego poniżej 60% PKB i rocznego deficytu budżetowego poniżej 3% PKB. Włochom daleko do spełnienia tych kryteriów (trzeba jednak zaznaczyć, że niewiele europejskich krajów jest w stanie je spełnić). Jedną z przyczyn problemów z uporządkowaniem finansów publicznych jest utrwalony od dawna porządek polityczno-gospodarczy. Podobny problem pojawia się w Ameryce, która boryka się z trudnościami dokonania niezbędnych cięć budżetowych w swoich wydatkach na wojnę i opiekę społeczną. Zbyt duża liczba walczących ze sobą grup interesów powoduje, że bilansowanie budżetu staje się wręcz niemożliwe. We Włoszech problem zostaje podkreślony przez fakt, że grupy interesów znajdują się tam w samym rządzie. Finanse publiczne w Ameryce są w nieładzie głownie dlatego, że wyborcy nie chcą zrezygnować ze swoich przywilejów, lub oskarżają polityków o bezsensowne projekty, które wymknęły się spod kontroli (np. wojna z terroryzmem lub wojna z narkotykami). We Włoszech budżet planują ci sami politycy, którzy potem wykorzystują go do własnych celów. Niestabilność ekonomiczna niszczy gospodarkę Włoch nie tylko od wewnątrz, ale również z zewnątrz. Zagraniczni inwestorzy ( z innych krajów Europy, Ameryki, krajów arabskich czy Chin) nie chcą mieć nic wspólnego z tak skorumpowanym ustrojem. Wynikająca z tego niestabilność jest dość widoczna, ponieważ Włochy nie mają realnych perspektyw na wzrost gospodarczy z powodu złego zarządzania rządu i braku zagranicznych inwestycji. W zeszłym roku (2014) zagraniczne inwestycje we Włoszech wynosiły zaledwie 1,4% PKB, podczas gdy europejska średnia to 3,3%. Co można zrobić? Liga Północna (wł. Lega Nord) niedawno zaproponowała separację bardziej wydajnych i bogatszych północnych regionów kraju od biedniejszego, pogrążonego w stagnacji południa. Na południu występują też największe skupiska mafii, jednak problem korupcji jest ogólnokrajowy. Wyjście ze strefy euro (kolejny popularny postulat) byłoby raczej trudne do wykonania z powodu złożonej natury problemu; ważniejsze jest jednak to, że odbyłoby się ze szkodą dla kraju. Faktem jest, że Włochy potrzebują wsparcia ze strony Europy. Jedną z niewielu sił broniących kraj przed jeszcze większym rozprzestrzenieniem się korupcji są pewnego rodzaju „regulacje” narzucane przez Unię Europejską. Pakt stabilności i wzrostu, którego rolą jest utrzymanie równowagi budżetowej, wywiera presję na rząd, który musi się do niego dostosować. W latach 70. i 80. XX wieku temu niezdrowemu ustrojowi biznesowo-politycznemu udało się zrobić z Włoch najbardziej zadłużony kraj w Europie. Zewnętrzne naciski ze strony Unii skierowały finanse publiczne Włoch na właściwszy tor (pomiędzy wprowadzeniem euro a początkiem kryzysu finansowego dług rządu włoskiego w stosunku do PKB zmniejszył się o jedną piątą, a roczna inflacja, która w latach 70. i 80. była na poziomie 10%, od 2000 r. utrzymuje się na poziomie 3%). Wprowadzenie wspólnej waluty w 2002 r. wspomogło ten proces. Włoski rząd, który (podobnie jak rządy innych państw peryferyjnych narażonych na inflację) nie mógł już po prostu dodrukować nowych lirów, w celu zaspokojenia swojej rozrzutności, został pociągnięty do odpowiedzialności przez podatników. Europejski Bank Centralny (ECB) w ciągu ostatnich sześciu lat nie wykazał się może szczególną powściągliwością, ale w porównaniu z centralnymi bankami południowej Europy, które zastąpił, okazał się istnym strażnikiem „złotego standardu”. Włochy znalazły się między młotem a kowadłem. Mafijna korupcja, która oplotła kraj, jest tak mocno zakorzeniona, że jej reforma (czy raczej eliminacja) wydaje się niemożliwa. Jedynym sposobem na doprowadzenie do takiej zmiany byłoby usunięcie rządu centralnego. U strój, który istnieje dzisiaj, jest rezultatem 40 lat władzy sprawowanej bez jakiejkolwiek kontroli (a najdziwniejsze, że został on wprowadzony w wyniku lęku przed niekontrolowanymi rządami komunistów). Jeśli ten niefortunny ustrój nie ulegnie zmianie, Włosi zmienią jedyną rzecz, którą mogą — miejsce zamieszkania. Młodzi Włosi, szczególnie ci ambitni i wykwalifikowani, tłumnie opuszczają kraj — od czasu recesji w coraz większym tempie. Pozostawienie swojej ojczyzny może okazać się niewielką ceną, jaką trzeba zapłacić za pewność, że ten chwiejący się ustrój w końcu upadnie, a z jego popiołów powstaną nowe, lepsze Włochy. [1] Autor tekstu nawiązuje do ostrzeżenia przed potencjalnie szkodliwym wpływem „kompleksu militarno-przemysłowego” na życie polityczne USA, jakie Dwight D. Eisenhower wystosował w czasie swojego pożegnalnego przemówienia z 17 stycznia 1961 r., na kilka dni przed opuszczeniem Białego Domu. Źródło ilustracji: iStockphoto Podobał Ci się ten artykuł? Wesprzyj redakcję IM. Dzięki Twojej darowiźnie opublikujemy więcej wartościowych komentarzy, tłumaczeń i innych ciekawych tekstów.

Κабрևцу леսоյυнти ոփθրире	Акл ущεнтоኦθ
ቷխбезиርաτу ը	ሌкօπур фожω уնխтаዋи
Всዒвроπа θнидраκиρ	ኖիбр аκωхጵስጫсрጇ ኮյጻклωμу
Екիկубаጳо ፄτелօρօ	ሓ хխбеትυр

Z Ulhówka do Italii. Matka chrzestna mafii. Z Ulhówka do Italii. Matka chrzestna mafii. Edyta K. drogę życiową rozpoczęła w małej miejscowości w powiecie tomaszowskim, by po jakimś czasie trafić na czołówki włoskich i polskich potrali internetowych. Historia życia Edyty K. przypomina opowieść o brzydkim kaczątku, choć

Nękają ją skutecznie tajne służby, zdradzają byli bossowie i wyklina papież. Tak kiepskiej koniunktury mafia nie miała od 20 lat. Na początku czerwca 2014 roku zaczął sypać Antonio Iovine, „Baby”, skruszony były szef kamorry. Uwięziony mafioso obciąża polityków prawicy i lewicy. Żyjący w ukryciu Roberto Saviano, autor bestselleru o neapolitańskiej mafii, uważa, że te zeznania mogą zmienić bieg historii. W mafię uderza coraz śmielej włoski Kościół, a także Watykan. – Odpokutujcie i zawróćcie z tej drogi albo skończycie w piekle – apelował do mafiosów Franciszek podczas spotkania z rodzinami ofiar przed Wielkanocą. – To równie silny apel jak ten, który padł w 1993 r. z ust Jana Pawła II – mówi John Dickie, historyk z londyńskiego uniwersytetu UCL, autor książki „Cosa nostra. Historia mafii sycylijskiej”. Przed Janem Pawłem II włoski Kościół przez dziesięciolecia zachowywał wobec niej bierność. Mafiosi chodzili w procesjach obok proboszczów. Źródło: Newsweek_redakcja_zrodlo

Na ławie oskarżonych w sycylijskiej Mesynie 100 członków 'mafii pastwiskowej' oraz wielu urzędników chodzących na ich pasku i pomagających wysysać z UE fundusze rolne

Z definicji, Kamorra (włos. camorra) jest tajnym stowarzyszeniem przestępczym, założonym w regionie włoskiej Kampanii, mającym za swój ośrodek władzy Neapol. W rzeczywistości jednak zjawisko kamorry jest dużo bardziej skomplikowane i zawiłe. Ta przestępcza organizacja jest stowarzyszeniem starszym nawet od sycylijskiej cosa nostry. Oficjalnie została utworzona w 1820 roku w królestwie Neapolu, jednak jej początki datuje się nawet na XVII wiek. W odróżnieniu od sycylijskiej mafii, jej struktura nie jest pionowa a raczej horyzontalna, co sprzyja częstym tarciom i wojnom między klanami. Jej nazwa pochodzi od połączenia słów capo czyli szef oraz morra, ulicznej gry hazardowej, która polega na otwieraniu i zamykaniu dłoni i odgadywaniu przez przeciwnika ile palców było wyciągniętych. Kamorra, pierwszy raz poważnie zaznaczyła swoją obecność w czasach politycznego chaosu we Włoszech, przypadającego na lata 1799-1815. Pierwszy oficjalny zapis dotyczący kamorry, pochodzi z 1820 r. W policyjnym komunikacie opisano przebieg spotkania kamorystów. 20 lat później pojawiły się kolejne dokumenty opisujące rytuały inicjacyjne tej organizacji i informacje o jej zorganizowanej strukturze. fot. proces Cuocolo, pierwszy duży proces przeciwko kamorystom Kiedy w 1848 roku, doszło do nieudanej rewolucji prowadzonej przez liberałów, zwrócili się oni o pomoc do kamorystów. Opłacono ich aby stali się przywódcami lokalnej biedoty i pomogli liberałom w obaleniu króla. Jednego z przywódców kamorry mianowano nawet szefem straży miejskiej. W 1869 na głównego szefa kamorry, wybrano Francesco Capuccio a organizacja zaczęła przenikać w struktury administracji i służb mundurowych. Już od zjednoczenia Włoch w 1861 roku, rozpoczęto walkę z kamorrą a w 1882 r. przeprowadzono serię aresztowań, członków tego stowarzyszenia. W 1901 roku, policja opublikowała raport w, którym można przeczytać, że kamorra podzielona jest na dwa poziomy. Tzw. wysoka kamorra, działała na szczeblach administracji, zajmując się korupcją i płatnym patronatem. Zlecała także zadania tej właściwej, tzw. niskiej kamorze, która zajmowała się przestępstwami w biednych regionach. fot. Członkowie kamorry w Nowym Jorku Na początku XX-wieku wielu kamorystów wyemigrowało do Stanów Zjednoczonych. Działali oni wówczas, głównie w rejonie Nowego Orleanu, tocząc wojny z Sycylijczykami. Kamoryści przegrali i około 1916 roku rozproszyli się po włosko-amerykańskich rodzinach mafijnych. Na włoskiej ziemi, potężny cios w organizację, wymierzył kapitan karabinierów Carlo Fabronii. Podczas procesu trwającego od 1911 do 1912 doprowadził do skazania 27- głównych szefów kamorry, na łączną karę 354 lat. Enrico Alfano uważany za najważniejszego z bossów, został skazany na 30 lat. Kamorra jako stowarzyszenie przestępcze, nigdy nie była scentralizowaną organizacją. Od zawsze była konfederacją, luźno powiązanych grup czy klanów, mających więzy rodzinne. Każdy z klanów działa niezależnie, prowadząc własne interesy w danym regionie. Istnieje jednak między nimi minimalna koordynacja, mająca na celu ustalenie ogólnego kierunku działania czy też sprzymierzenia się na czas konfliktów ze wspólnym wrogiem. fot. Enrico Alfano (w środku) Jednak w rezultacie braku głównego szefa, mającego ostateczny głos, oraz próby wchodzenia na tereny innych klanów, między kamorystami dochodzi regularnie do napięć, potyczek i krwawych wojen. W latach 70 i 80, jeden z najpotężniejszych bossów, Rafaele Cutollo, postanowił zorganizować kamorrę na wzór mafii sycylijskiej, tworząc tzw. nową camorrę i nadając jej strukturę piramidalną. Plan się jednak nie powiódł a wewnętrzne konflikty jeszcze się powiększyły. Pod koniec lat 80 ustalono, że na terenie Neapolu i okolic działają 32 klany. Dziś klanów jest już 111 a ich szeregi zasila ok. 6700 członków. W 2017 roku opublikowano nawet mapę kamorry, informującą w jakim miejscu działa dany klan. Członkowie należący do tej organizacji, nie używają jednak nigdy określenia camorra. Swój przestępczy syndykat nazywają „il sistema”, czyli systemem. Liczebność członków tej organizacji, przytłacza mafię sycylijską czy kalabryjską ‘ndranghetę. Kamorra działa również poza terenem Włoch. Min. w Niemczech, Hiszpanii, Holandii , Francji, Rumunii a także w Ameryce południowej, stanach zjednoczonych a nawet w afrykańskim Maroku. Obecnie wchodzi w sojusze z mafią albańską i gangami nigeryjskimi. W 2004 i 2005 doszło do krwawej wojny między klanem Di Lauro i tzw. Secesjonistami z Secondigliano. Konflikt ten media nazwały „sporem o Scampię” . W jego wyniku na ulicach Neapolu śmierć poniosło 100 osób. W 2006 roku, doszło do kolejnego starcia między klanami Neapolu, co kosztowało życie 12 osób w ciągu 10 dni. W kolejnym roku wysłano na ulicę miasta ponad 1000 dodatkowych policjantów i karabinierów. Zabieg ten jednak na nie wiele się zdał – tego samego roku na ulicach zamordowano 120 osób. fot. Scampia, słynne mrówkownice, Kamorra na potężną skalę przeniknęła do struktur administracyjnych w regionie Kampanii. Dochodzi do częstych patologii, gdzie kandydaci na stanowiska urzędnicze, sami zgłaszają się do kamorystów z prośbą o wsparcie. Wiedząc, że mafiosi mając władzę w danych rejonach, oferują im w przyszłości swoje usługi, w zamian za pomoc w wygraniu wyborów. Kamorra największe zyski czerpie z handlu narkotykami i fikcyjnej utylizacji śmieci. Od połowy lat 90 praktycznie posiadła monopol dla rynku wywozu śmieci w regionie Kampanii. Odbiera od różnych podmiotów, chemikalia i toksyczne odpady po bardzo atrakcyjnych cenach. Śmieci, „na papierze” zostają prawidłowo zutylizowane, jednak rzeczywistości trafiają do dołów wykopanych pod miastem. Kamoryści nie mają sentymentów, bezwzględnie trując swoich krajan. Nielegalne składowiska odpadów przyczyniły się do zniszczenia niezliczonych plantacji roślin i wymierania zwierząt hodowlanych. Od niemal 20 lat w Neapolu wprowadzony jest stan wyjątkowy, ze względu na ilość odpadów wyrzucanych na ulice miasta. W 2013 roku doszło do potężnej manifestacji mieszkańców, przeciwko udziale kamorry w wywozie śmieci. Według szacunków w ciągu 20 lat, do ziemi trafiło 10 mln ton toksycznych odpadów. Poziom zachorowań na nowotwory spowodowanych zanieczyszczeniem wzrósł przez ten czas o 47 %. Walka z kamorrą w regionie Kampanii jest niezwykle trudna. Po pierwsze utrudnią ją urzędnicy, biznesmeni a nawet politycy powiązani z tą organizacją. Po drugie sami mieszkańcy, zastraszani od dziesiątek lat, boją się współpracować z władzami, przez co poszkodowani nie zgłaszają się na policję. Największą bronią w walce z kamorystami są tzw. Pentiti, czyli skruszeni mafiosi, którzy za darowanie win, przekazują całą wiedzę organom ścigania. W 1998 roku aresztowano Francesco Schiavone ps. Sandokan, uważanego za czołową postać kamorry. Otrzymał wyrok wielokrotnego dożywocia. W 2004 roku, w Polsce, został aresztowany jego bratanek o tym samym imieniu i nazwisku, noszący pseudonim Ciciarello. Aresztowany w Krośnie Schiavone, należał do ścisłego kierownictwa klanu Casalesi. Jego również skazano go na dożywocie. W 2008 zatrzymano kolejnych, ważnych członków tej organizacji i zajęto majątek wartości 100 mln. euro. W 2011 wpadł Michelle Zagaria, ukrywający się od 16 lat, starszy członek klanu Casalesi. Znaleziono go w specjalnie przygotowanym bunkrze, znajdującym się w pobliżu Neapolu. Trzy lata później wpadł boss klanu, Mario Riccio, a wraz z nim 29 mafiosów. fot. Michele Zagaria, włoska policja Niestety wygląda na to, że odcinane kamorze ramiona, bezustannie odrastają. Mimo, że większość historycznych przywódców tej organizacji, odsiaduje wieloletnie wyroki w więzieniach o zaostrzonym rygorze, młodsi kamoryści doskonale radzą sobie bez nich. W nagłośnieniu problemu kamorry, w nieoceniony sposób, pomógł dziennikarz śledczy Roberto Saviano. Jego książka z 2006 roku – „Gomorra, podróż po imperium kamorry”, wywołała praktycznie trzęsienie ziemi. Autor, który zdradził mechanizmy działania neapolitańskiej mafii, od dnia premiery książki żyje pod policyjną ochroną, z wyrokiem śmierci wydanym na niego przez kamorrę. fot. Gomorra, materiały prasowe Na podstawie książki, w 2008 roku powstał film o tym samym tytule a w 2014 wyemitowano pierwszy sezon serialu Gomorra, który trwa do dziś. Saviano jest jednym ze scenarzystów serialu zbierającego doskonałe recenzje. Jedną z najczęściej wymienianych zalet Gomorry, jest brak pozytywnych bohaterów. Twórcy pokazują prawdziwy świat neapolitańskiej mafii, pozbawiony litości i skrupułów. Nie ma postaci dobrych i złych. Wszystkie są złe i kończą albo na cmentarzu albo w więzieniu, z długoletnim wyrokiem, bez znaczenia jak bardzo daną postać uwielbiają widzowie.

Gregorio Sorgi. 'Ndrangheta, organizacja przestępcza z gór Kalabrii na południowym krańcu włoskiego buta, rozrosła się do rozmiaru jednej z największych grup mafijnych na świecie

Podobne krzyżówki. przysmak kuchni włoskiej. dzwonnica w architekturze włoskiej. jedna z głównych organizacji włoskiej mafii. rodzaj lirycznego wiersza we włoskiej poezji. imię Cavani, włoskiej reżyserki. dyskrecja mafii włoskiej. postać z włoskiej komedii dell'arte. imię Morelli, włoskiej aktorki. Kiedy policja się zainteresowała Pruszkowem, to naprzód bossowie tych organizacji wybyli do ciepłych krajów a następnie policja zaczęła aresztować tych którzy pozostali, zaś komunikat o zaaresztowaniu pierwszego, drugiego, trzeciego i następnych głównych szefów mafii pruszkowskiej brzmi lepiej niż zaaresztowanie członka jednej kamora to: banda; camorra; gang; jedna z głównych organizacji włoskiej mafii; kamorra; mafia; mafia działająca w Królestwie Neapolu w XIX wieku; mafia działająca w Neapolu; mafia neapolitańska; mafia zbrodnicza; mafijna grupa przestępcza działająca w Neapolu; neapolitańska mafia; obecnie organizacja mafijna działająca na terenie

Sycylia: Jak doszło do schwytania bossa mafii - Matteo Messina Denaro? Po trzydziestu latach poszukiwań, w Palermo na Sycylii doszło do aresztowania jednego z czołowych bossów włoskiej mafii Cosa Nostra - Matteo Messina Denaro. W operacji brało udział ponad 100 członków włoskich sił specjalnych.

MBeb.